Assalamualaikum.
Lama rasanya tak update blog ni.
Alhamdulillah pada 24 november 2018 bersamaan hari sabtu, aku menghadiri hari graduasi di Menara PGRM.
"ya Allah, rindunya kat kawan kawan. Bestnya kalau dapat jumpa diorang"
Ini ayat yang pertama tetiba aku ucap. Serious rindu kot kawan susah senang. Lepas habis belajar je, hubungi diorang melalui whatsapp and call je.
Aku bertolak ke TBS hari khamis petang n tumpang rumah kak sarah. Kak sarah ni memang antara orang terpenting bagi aku. Sebab dia banyak tolong dari sem 1 sampai habis.
"eh muka akak en macam kak ecah faci tu lah. Sebijik. Cuma pakai pendakap gigi ngan tak je"
Tu ayat pertama aku tegur kak sarah hahaha.
Jap eh kak, nak membawang pasal akak.
Akak dulu memula saya ingat
"minah ni sombong gila. Acah je"
Last last boleh ngam kau. Habis peha semua kena cubit hahaha. Kiranya boleh buat kawan la maksudnya hehhe.
Okay tu saja throwback. Aku nak throwback suwit suwit je. Pasal pahit tu aku takmau. Nanti dia merajuk kah kah.
Okay, aku dah sampai umah dia, sembang pasal masing masing pastu tido. Ready untuk esok.
-
- Pagi siap dah set date ngan kak syahirah. Ya Allah seronok punya pasal aku peluk dia kat dalam mall pun sampai terlupa orang ada. Akak paling aku sayang kot. Tapi aku takmau nangis, sebab rosak bedak aku kang keh keh.
Sempat la keluar jenjalan kejap, gi mr dakgalbi makan nasi goreng macam nenek aku buat 😆😆
Jumaat tengahari lepas solat jumaat tu ready untuk raptai. Langkah je dewan pgrm tu aku jumpa semua kawan kawan aku. Hahaha seronok betul la. Tak terkata perasaan tu. Sambil tu mata melilau la carik crush lama. Aik tak jumpa takpela hahah. Teruskan langkah untuk beratur.
Beratur kemain panjang mak aih boleh bukak kedai kopi. Last last kena masuk sebab nak kejar masa.
Lepas raptai ape semua, beratur untuk pendaftaran. Bila giliran aku, boleh pulak akak kaunter tu kata nama aku takde dalam sistem. Pulak dah. Okay teruskan lah setiap kaunter walaupun nama takde dalam sistem tapi orang belakang aku tu aku harap level kesabaran dia tak turun haha.
Usai je aku dapat no giliran aku, aku happy. Terus aku tengok number "mak aih, no 529!" number asal aku 100 lebih hahaha jadilah number 500 ke atas. Nasib nasib. Puas aku pujuk hati aku, asal aku dapat datang convo sudahlah.
Habis lepas maghrib jugaklah settle semua tu. Terus aku ngan geng aku gerak ke KLCC. Ada booked photographer. Sesekali acah jadi artis kejap la hahah. Abis dalam pukul 10 lebih sampai naik migrain aku kat situ. Aku mintak mintak la gambar aku cun time tu 😆
Hokey! Balik tak nampak apa dah. Kak sarah bebel sensorang la nampaknya. Aku memang kalau migrain dah datang. Aku tak pikir apa dah.
"night kak sarah"
-
-
-
SABTU 24/11/2018.
Hari yang dinantikan haha. Aku naik grab ngan kak sarah nak ke dewan pgrm tu. Lewat jugakla sampai. Aku punya number giliran ni dahla 500 lebih. Jenuh jugakla aku kehulur kehilir. Tepi dah la ada orang, jadi model tak memasal. Dalam kepala ni adui muka aku mesti comot gila. Nervous punya pasal 😆. Sampai sampai je dalam barisan
"laaaa! Aku tak keseorangan😆"
Ada jugak kawan sembang apa semua. Nampaknya bukan nama aku sorang la takde dalam sistem. Nama tu dirahsiakan haha. Kang viral pulak kisah aku. No no no. Aku setia kat sorang je hehe.
Kawan aku semua dah naik ni. Aku je lambat huh.
" ha okay baris ni dah boleh bangun"
Dengan pantasnya aku bangun. Hilang segala mengantuk. Mana tak mengantuk, kalau main phone pun battery tinggal sikit, powerbank kat ibu. K.
Juruacara sebut je nama aku, tah kenapa aku macam nak nangis hahah. Sebab dalam mata aku ni, aku nak sangat umi n ayah tengok aku. Tapi, ape yang bole aku buat, aku langkah kaki sambil mendoakan mereka. Ya Allah ganjarkan syurga buat mereka.
Boleh pulak ibu perli aku,
"ketot pulak anak ibu dalam screen"
Adui. Ni yang nak beli ubat tinggi ni hahaha.
Abis je naik pentas pe semua, dah amik gambar ngan kengkawan kat pentas, aku terpikir kengkawan yang order cheesetart. Cepat cepat aku bagi kat kawan2. Hheheh.
Tapi aku nak cakap la, tak sia sia aku buat cheesetart tu. Sebab... Yang tu rahsia keh keh.
Thankyou dari sem 1 sampai habis. Tapi taknak berharap. Taknak mention. Kalau awak baca, awak tahu tu siapa. Moga dalam jagaan Allah.
Tapi tak sangka sangat, dah lost contact tapi dia masih ingat.
Hokey. Takde ape yang menarik. Puas aku tatap wajah masing masing. Bila lagi nak jumpa agaknya. Dahla masing masing jauh. Jaga diri semuanya, ini permulaan kita untuk ke arah kejayaan. Nanti dah berjaya ke apa jangan lupa i k. Jangan lupa jemput kenduri kawen k. Ada rezeki kita jumpa lagi.
Comments
Post a Comment